330 miliona urbanih domačinstava u svetu potpada u zonu ispod standarda za tehničke uslove ili zanemaruje osnovne potrebe, kako bi platili troškove stanovanja.
Stanovnici u urbanim krajevima naše planete godišnje su primorani da odvoje ukupno oko 650 milijardi dolara više novca na stanarine nego što mogu realno da priušte, odnosno oko 1 odsto globalnog godišnjeg BDP-a.
Više od dve trećine tog neverovatnog jaza nalazi se u 100 velikih svetskih gradova, saopštila je analitička komapnija McKinsey. U nekoliko velikih gradova koji generišu male prihode, kao što su Lagos ili Mumbaj, taj jaz iznosi i do 10% lokalnog BDP-a na godišnjem nivou.
Za potrebe ovog istraživanja u McKinsey su utvrdili odnos troškova stanovanja prema ukupnom prihodu prosečnih domaćinstava po gradovima. 30 odsto se smatra prihvatljivim iznosom, ali sve preko toga spada u rizičnu zonu.
Međutim, zaključak istraživanja je još gori. Naime, procenjeno je da je ovaj trend sve rasprostranjeniji, te da će u narednoj deceniji broj domaćinstava koji ne mogu iz svojih prihoda da plate cenu stanovanja da naraste na 440 miliona, odnosno oko 1,6 milijaru ljudi.
